Σύμφωνα με τον Πλάτωνα η ψυχή μας υπήρχε πριν γεννηθούμε, όμως με τη γέννησή μας αυτή εισήλθε στο σώμα μας και δεσμεύτηκε μέσα του. Το σώμα μας λοιπόν, θεωρείται ο τάφος της ψυχής μας. Εφόσον δηλαδή η ψυχή είδε τις ιδέες επειδή υφίσταντο πριν από το σώμα, θα έπρεπε να τις θυμάται, καθώς βλέπει τον φθαρτό γήινο κόσμο, ο οποίος είναι μια αντανάκλαση, μια λειψή αποτύπωση των ιδεών, ένα απείκασμα. Εν τούτοις στις περισσότερες περιπτώσεις ο άνθρωπος δεν τις θυμάται. Το κοινώς λεγόμενο ντεζαβού (déjà vu) είναι η στιγμαία επαναφορά της μνήμης της ψυχής.
Η μαντική λοιπόν υπάρχει ως δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους , είναι δηλαδή κτήμα τους. Η διαφορά υπόκειται στην διαφορετική έκφραση του ασυνειδήτου στον κάθε άνθρωπο, στην ακούσια ή και εκούσια εξάλειψη των αναμνήσεων των ιδεών. Οπότε μπορεί να τεθεί το εξής ερώτημα. Η μαντική είναι άραγε τέχνη; Μπορεί δηλαδή να διδαχτεί;
Ως απάντηση στο παραπάνω ερώτημα παραθέτω απόψεις του Ιάμβλιχου στο «Περί Αιγυπτίων μυστηρίων, 3.1 – 3.4»
Αρχικά, μας πληροφορεί ο Ιάμβλιχος , θα πρέπει να ξέρουμε ότι η πρόβλεψη δεν είναι ένα πράγμα που ανήκει στο γίγνεσθαι ούτε επιτυγχάνεται με τον τρόπο της φυσικής μεταβολής ούτε και ανακαλύπτεται και σχεδιάζεται ως κάτι χρήσιμο για τους σκοπούς της ζωής ούτε, εν συντομία, είναι ανθρώπινο έργο, αλλά θείο και υπερφυές και στέλνεται σε εμάς άνωθεν και από τον ουρανό. Επίσης είναι αγέννητο και αιώνιο, που καθώς αυθυπάρχει προηγείται.
Η καλύτερη απάντηση λοιπόν για αυτή την ερώτηση και για τις παρόμοιες είναι να γνωρίζεις πως η αρχή της μαντικής τέχνης δεν προκύπτει από τα σώματα ούτε από τα σωματικά πάθη ούτε από μια ορισμένη φύση και τις δυνάμεις για την φύση ούτε από τον ανθρώπινο εξοπλισμό ή τις συνήθειες που ανήκουν σε αυτόν, αλλά ούτε από μια ορισμένη τέχνη, εξωτερικά αποκτημένη, που αφορά στην διαπραγμάτευση μιας συγκεκριμένης πλευράς της βιολογικής καταστάσεως. Διότι, ολόκληρο το κύρος τη ανήκει στους θεούς και διδάσκεται από αυτούς. Επιτυγχάνεται, μάλιστα, με θεία έργα ή σημεία και περιέχει θεία θέματα και επιστημονικά θεωρήματα. Όλα τα άλλα υπόκεινται ως όργανα στο δώρο της πρόγνωσης που στέλλεται από τους θεούς, δηλ. όσα ανήκουν στην ψυχή και στο σώμα μας, όσα ενυπάρχουν στη φύση του σύμπαντος και στις συγκεκριμένες φύσεις. Αλλά κάποια προϋπάρχουν της υλικής τάξης, όπως ο χώρος ή κάποια άλλα παρόμοια.
η μαντική τέχνη δεν διδάσκεται αλλά απελευθερώνεται «όταν είμαστε εντελώς ελεύθεροι (ἀπολυόμεθα παντελῶς), ωσάν να ήμασταν πριν δεσμώτες και χρησιμοποιούμε μια ζωή απελευθερωμένη από την γνώση»